കണ്ണടച്ചു പ്രാർത്ഥിക്കുകയായിരുന്ന സിത്താര അറിഞ്ഞില്ല വാതിലിനിരു പുറവും രണ്ട് ആൾ രൂപങ്ങൾ വന്നു മറഞ്ഞു നിന്നത്. കണ്ണ് തുറന്ന് അവൾ തിരിഞ്ഞതും..

ഒന്ന് .. രണ്ട്.. മൂന്ന്.. 

അലർച്ചയോടെ രണ്ടു പേർ അവൾക്കു നേരെ ചാടി വീണു. പേടിച്ചു പോയ അവൾ ഒരു നിമിഷം ഞെട്ടിത്തരിച്ചു് കൈകൾ കൊണ്ട് ചെവി  രണ്ടും പൊത്തിപ്പിടിച്ചു.. അയ്യോ.. അവൾ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു..

മോളുടെയും കെട്ടിയോൻെറയും  പൊട്ടിച്ചിരി കേട്ടപ്പോഴാണ് അവൾക്കു കാര്യം മനസ്സിലായത്.

"മതി മതി.. കളി കുറച്ചു കൂടുന്നുണ്ട്. എൻെറ ജീവൻ പോയി"

മോളുടെ ചിരി അപ്പോഴും നിന്നില്ല.

"ഇന്നത്തെ ദിവസം ഏതാണെന്നു ഓർമ്മയുണ്ടോ"

പേസ്റ്റും ബ്രഷും എടുക്കുമ്പോൾ പിന്നിലൂടെ നടന്നു നീങ്ങിയ സിത്താര ഒരു ചോദ്യം എറിഞ്ഞിട്ടു പോയി.

അധികം സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല, കിരൺ ആലോചിച്ചെടുത്തു.

"തൻെറ ബർത്ത് ഡേ ഞാൻ മറന്നു കളയുമെന്നാണോ വിചാരിച്ചത്. ഇന്നലെ ഒരു ഗിഫ്റ്റ് വാങ്ങി വെക്കണം എന്നു വിചാരിച്ചതാ.  ഓഫീസിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ ലേറ്റ് ആയ കാരണം പറ്റിയില്ല. പകരം ഇന്ന് വൈകിട്ട് നമുക്ക് ഒരു സിനിമക്ക് പോയാലോ"

മനസ്സ് കൊതിച്ച കരുതലിൻെറ ആ തലോടൽ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പനീർപ്പൂ വിരിയിച്ചു.

സത്യത്തിൽ കിരൺ അത്  ഓർത്ത് വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ എപ്പോഴൊക്കെ ആ ചോദ്യം സിത്താര ചോദിച്ചാലും അതിൻെറ ഉത്തരം അവന് പെട്ടന്ന് ഓർത്തെടുക്കാൻ പറ്റും. കാരണം അവളുടെ മനസ്സിലെ ഒരു  

ചെറു കലണ്ടറിൽ കുറിച്ചിട്ടേക്കുന്ന തീയതികൾ കുറച്ചേ ഉള്ളു. അവളുടെയും കുഞ്ഞിൻെറയും തൻെറയും ജന്മ ദിനങ്ങൾ. പിന്നെ വിവാഹ ദിനം. 

[ പക്ഷേ ഇതു കൂടാതെ,  തന്നെ പെണ്ണു കാണാൻ വന്നതിൻെറയും വിവാഹ നിശ്ചയത്തിൻെറയും തീയതികൾ  സിത്താര ഓർമയിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ]

വൈകുന്നേരം ഓഫീസിൽ നിന്നും കിരൺ കുറച്ച് നേരത്തെ ഇറങ്ങി. വരുന്ന വഴിക്ക് നഗരത്തിലെ അറിയപ്പെടുന്ന നല്ലൊരു ബേക്കറിയിൽ കയറി. ചോക്ലേറ്റ് പേസ്റ്ററി കേക്ക് വാങ്ങുമ്പോഴാണ് അവിടെ കോഫി ടേബിളിൽ ഇരുന്ന സ്ത്രീയെ അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചത്. അത് .. അത് ഹിമ അല്ലേ.. അതേ.

അവൻ ടേബിളിനെ സമീപിച്ചു  "ഹിമ അല്ലേ"

"യെസ്" അവൾ തല ഉയർത്തി 

"എന്നെ മനസ്സിലായോ"

മനസ്സിൽ അവൾ സ്‌കാൻ ചെയ്‌തു  കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അവൻ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി 

"ഞാൻ കിരൺ ആണ്. N.S.S. കോളേജിൽ നമ്മൾ..."

"ആഹ്.. എടോ താനോ.. എനിക്കാദ്യം മനസ്സിലായില്ല. അന്നത്തേതിൽ നിന്നും താൻ മാറി"

"ഹിമക്ക് ഒരു മാറ്റോം ഇല്ല. അന്നത്തെ പോലെ തന്നെ. അതാ ഞാൻ പെട്ടന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞെ".

"ഇരിക്കെടോ. കോഫി or ജ്യൂസ്. എന്താ വേണ്ടെ"

"ഒന്നും വേണ്ട. കുടുംബത്തെയും കൂട്ടി ഒരു ഫിലിം കാണാൻ പോകണം. ഇരുന്നാൽ വൈകും".

"എന്നാ പിന്നെ നടക്കട്ടെ. carry on. കാണാം".

ഫോൺ നമ്പറുകൾ കൈ മാറി പിരിഞ്ഞു.

സിനിമ കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ കിരണിൻെറ മനസ്സിൽ ഒരു ഭാഗത്ത് ഹിമയെ പറ്റിയുള്ള ഓർമകളും ചിന്തകളും ആയിരുന്നു. 

കോളേജിലൂടെ അവൾ നടന്നു നീങ്ങുമ്പോൾ വീശുന്ന പെർഫ്യൂമിൻ്റെ ആ ഒരു സുഗന്ധം.. അവളെ കടന്നു പോകുന്ന ആരും ഒരു നിമിഷം കണ്ണടച്ച് ശ്വാസം ഉള്ളിലേക്കെടുക്കും.. ഒപ്പം വശ്യമാർന്ന അവളുടെ മുഖവും!

കോളേജ് പഠന കാലത്ത്,  രാഷ്ട്രീയത്തിലൂടെയാണ് തമ്മിൽ പരിചയം വരുന്നത്. യൂണിയൻ ചെയർ മാനായി താനും ആർട്സ് ക്ലബ്ബ് സെക്രട്ടറി ആയി ഹിമയും ജയിച്ചു. വ്യത്യസ്‌ത പാർട്ടികളിൽ ആയിരുന്നെങ്കിലും, കഴിവും പ്രാപ്തിയും ഉള്ളവരെ മനസ്സുകൾ തിരിച്ചറിയുകയും അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്‌തു പോന്നു.

രാഷ്ട്രീയ മത ഭേദമന്യേ അവളുടെ മനസ്സിൽ ഇടം നേടാൻ പലരും വോട്ട് ചെയ്തു നോക്കി. പക്ഷേ അതെല്ലാം അവൾ അസാധുവാക്കി. എന്തോ.. തനിക്കന്ന് അങ്ങനെ പിറകെ നടക്കാൻ തോന്നിയില്ല. പണവും പ്രതാപവും കഴിവും പിന്നെ ആരും ശ്രദ്ധിച്ചു പോകുന്ന ആ സൗന്ദര്യവും കൂടിക്കലർന്ന്, ഉയരത്തിൽ പടർന്നു നിൽക്കുന്ന ഒരു വല്ലരിയെ പിടിക്കാൻ എന്തിന് വെറുതെ ശ്രമിക്കണം! മാത്രമല്ല, ഒരു സുഹൃത്തായി മാത്രമേ അവൾ അന്നു തന്നെ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഒരുപാടു നേരം അങ്ങനെ സംസാരിച്ചിരിക്കുമായിരുന്നു... പല വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ച്, പല വാർത്തകളെക്കുറിച്ച്, തങ്ങളെക്കുറിച്ച് തന്നെയും...   

കോളേജ് കാലം കഴിഞ്ഞു. എല്ലാരും പല ഇടങ്ങളിലേക്ക് ചേക്കേറി. ബന്ധങ്ങൾ കുറഞ്ഞു വന്നു. ഹിമയുടെ വിവാഹത്തിന് ക്ഷണിച്ചിരുന്നെങ്കിലും പോകാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അന്നു തന്നെ ആയിരുന്നു പെങ്ങളുടെ കുഞ്ഞിൻെറ ചോറൂണ്. തൻെറ കല്യാണ സമയത്ത് അവൾ വിദേശത്തായിരുന്നു. വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം ഇന്നാണ് നേരിൽ കാണുന്നത്

അന്നു ബേക്കറിയിൽ വെച്ച് അധികം സംസാരിക്കാൻ പറ്റാഞ്ഞത് നന്നായെന്ന് കിരണിനു തോന്നി. ഫോണിലെ ചാറ്റിങ്ങിൻെറ ജാലകം തുറക്കാൻ അതൊരു കാരണമായി. നഗരത്തിലെ ഒരു ഫ്ലാറ്റിലാണ്  അവളുടെ താമസം. ഭർത്താവ് വിദേശത്താണ്. മകൾ ഊട്ടിയിലെ ഗുഡ് ഷെപ്പേർഡ് സ്‌കൂളിൽ പഠിക്കുന്നു. 

ഇടയ്ക്കിടെ ഉള്ള മെസ്സേജിങ്ങും സ്മൈലികളും കിരണിൻെറ ദിവസങ്ങളെ ഉത്സാഹമുള്ളതാക്കി മാറ്റി.

ഷോപ്പിംഗ് മാളുകളിലോ കോഫീ ഷോപ്പിലോ വല്ലപ്പോഴും അവർ കണ്ടു മുട്ടി. അവളുടെ സംസാരവും, ചിരിയും, പ്രസരിപ്പും എല്ലാം, കിരണിൻെറ മുഖത്ത്‌   പ്രസന്ന തയും ഹൃദയത്തിൽ താളവും ചുണ്ടിൽ മൂളിപ്പാട്ടുകളും കൂടു കൂട്ടാൻ കാരണമായി.

നെഞ്ചിലെ രാഗം ഒരു കുന്നിക്കുരുവിൽ നിന്നും ഒരു കുന്നോളം വളർന്നിരിക്കുന്നു. ഒരു കാലത്ത് അങ്ങകലെയായിരുന്ന ഒരു സ്വപ്നം, ഇന്ന് കൈ എത്തും ദൂരത്ത്, ഒരു അപ്പൂപ്പൻ താടി പോലെ പറന്ന് ഈ നഗരത്തിൽ തൻെറ അടുത്ത് എത്തിയിരിക്കുന്നു.  

മധുരം നിറച്ചതും കുസൃതികൾ ഒളിപ്പിച്ചതുമായ അവൻെറ മെസ്സേജുകളെ നിശബ്ദത കൊണ്ടും, കാല താമസം വരുത്തിയും, ഉത്തരങ്ങൾക്കു പകരം വെറുതെ  സ്മൈലികൾ മാത്രം അയച്ചും ഹിമ അവനെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തി. 

പക്ഷേ അവനു വിട്ടു കളയാൻ ഭാവമില്ലായിരുന്നു. "കാണണം.. ഒരുമിച്ചു ചെലവഴിക്കണം.." പിന്നെപ്പിന്നെ അവൻ തൻെറ ആഗ്രഹം അറിയിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു. 

"ഹേയ് അതൊന്നും വേണ്ട.. ശെരിയാകില്ല" ഹിമ അവനെ പിന്തിരിപ്പിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

"വേണം.. വേണം" അവൻ അവളെ പ്രേരിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

അവസാനം ഒരു ദിവസം അവൾ മെസ്സേജ് ചെയ്തു  "ശെരി.. നാളെ evening meet ചെയ്യാം"

"എവിടെ വെച്ച്"

"എൻെറ ഫ്ലാറ്റിൽ വെച്ച്"

അവൻെറ മനസ്സിൽ ഒരു ഹിമ മഴ പെയ്തു തുടങ്ങി!

 പിറ്റേന്ന് ഒരു നാലു മണിയോടെ കിരൺ ഓഫീസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.

ഫ്ളാറ്റിലെ കാളിങ് ബെല്ലിൽ വിരലമർത്തുമ്പോൾ അവൻെറ ഉള്ളം ഹിമം പോലെ തണുത്തുറഞ്ഞിരുന്നു.

പച്ചയും മഞ്ഞയും ഇട കലർന്ന നല്ല ഭംഗിയുള്ള ചുരിദാറിൽ ഹിമ വന്നു വാതിൽ തുറന്നു. 

"വാ.."

ഷേക്ക് ഹാൻഡ് കൊടുക്കുമ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു "തൻെറ കൈയ്ക്ക് എന്തൊരു തണുപ്പ്"!

"ഒന്നു ഫ്രഷ് ആയിട്ടു വാ. അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ കഴിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും എടുക്കാം"

നൂഡിൽസ് കഴിച്ചിട്ട്  അവൻ കൗച്ചിൽ ഇരുന്ന് ന്യൂസ് പേപ്പർ വെറുതെ മറിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. 

കിച്ചണിൽ നിന്നും വന്ന ഹിമ പതിയെ അവൻെറ അരികെ വന്നിരുന്നു.

"താൻ എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ പറ" ഹിമ നിശബ്ദത ഭേദിച്ചു.

കിരണിനു വാക്കുകൾ ഒന്നും പുറത്തേക്ക് വന്നില്ല. ഒരു പക്ഷിയുടെ നിർത്താതെയുള്ള ചിറകടി പോലെ അവൻെറ ഹൃദയം പിടച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അവൾ ആ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നുണ്ടോ..!

"ഹലോ.." എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ അവൻെറ തോളിൽ തട്ടിയുണർത്തി.

പെട്ടെന്ന് അവൻ അവളുടെ ആ കൈത്തലം എടുത്തു തൻെറ കൈകൾക്കുള്ളിലാക്കി. ഹോ.. എന്തൊരു മാർദ്ദവം! എങ്ങു നിന്നോ ഒരു മെലഡി സോങ്ങ് അപ്പൂപ്പൻ താടി പോലെ അവിടെ പറന്നു വന്നു..

അവളുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ അവൻ ചുംബിച്ചു. നെയ്യും പഞ്ചസാരയും ചേർത്തുണ്ടാക്കിയ ഒരു മധുര  പലഹാരം നാവിൽ മൃദുവായ് അലിഞ്ഞു ചേരുന്ന പോലെ അവനു തോന്നി.

ഹിമ പതിയെ അവനെ പിടിച്ച് തൻെറ മടിയിൽ കിടത്തി. അവൻെറ മുഖത്തും മുടിയിലും കൈ വിരലുകൾ ഓടിച്ചു കൊണ്ട് അവനെ ഓമനിച്ചു. 

 "കിരൺ മനസ്സിൽ ഇപ്പോ ചിന്തിക്കുന്നതെന്താണെന്നു ഞാൻ പറയട്ടെ"

"ഉം.. പറയ്"

"ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഭാഗ്യവാനായ മനുഷ്യൻ ഞാൻ ആണെന്നല്ലേ"

"ഓഹ്.. എങ്ങനെ മനസ്സിലായി.."!

"ഉം.. അതേ  ഞങ്ങൾ പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് നിങ്ങൾ ആണുങ്ങടെ മനസിൽ എന്താണെന്നു  വായിച്ചെടുക്കാൻ നല്ല കഴിവാ.. നിങ്ങൾ ഒന്നും സംസാരിക്കണമെന്നില്ല"

"പിന്നെ.. കിരണിനു തരാൻ ഞാൻ ഒരു സമ്മാനം കരുതി വെച്ചിട്ടുണ്ട്".

ഇവളേക്കാൾ വലിയൊരു സമ്മാനം ഇനി എന്ത്!. 

"എന്താണാവോ ആ സമ്മാനം"

"ഒരു സർപ്രൈസാ. പോകുമ്പോ നീ അറിയാതെ തന്നു വിടാമെന്നാ ആദ്യം വിചാരിച്ചേ"

"പെർഫ്യൂം"?

"അല്ല.."

"വാച്ച്"?

"അല്ലല്ല"

"എന്നാ താൻ തന്നെ പറയ്".. സമയം അങ്ങനെ വൃഥാ നീട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാൻ അവന് താല്പര്യം തോന്നിയില്ല.

അവൾ തൻെറ ചുണ്ട് അവൻെറ കാതിനോട് അടുപ്പിച്ചു. ഒരു നിശ്വാസത്തിനൊപ്പം അവൾ ആ രഹസ്യം പതിയെ മൊഴിഞ്ഞു 

"എയ്‌ഡ്‌സ്‌ (AIDS)"!!

ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ആ വാക്കു കേട്ടപ്പോൾ അവൻെറ ഉള്ളിൽ നിന്നും പൊടുന്നനെ എല്ലാ ഊർജ്ജവും വലിഞ്ഞു നീങ്ങി വരണ്ടതു പോലെയായി. എന്താണവൾ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത്. സ്മാർട്ട് ആയ ഒരു പെണ്ണ്, പരിഭ്രാന്തിയുണ്ടാക്കി രസിക്കാൻ പറഞ്ഞ ഒരു കളി വാക്കണോ.. എങ്കിലും സന്ദർഭത്തിനു യോജിക്കാത്ത ഒരു തമാശ വാക്കായി അതിനെ തള്ളിക്കളയാനും അവൻെറ ചേതനക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. കാരണം, അൽപ്പ സമയത്തിനുള്ളിൽ സംഭവിക്കാൻ പോകുന്ന രസങ്ങളുടെ തിരകൾക്കുള്ളിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന  അപായത്തിൻെറ ഒരു സൈറൺ മുഴക്കം ആ വാക്കിൽ ഉണ്ട്! 

നിറം മങ്ങിയ അവൻെറ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഗൗരവത്തോടെ ഹിമ പറഞ്ഞു 

"ഞാൻ ഒരു എയ്‌ഡ്‌സ്‌ രോഗി ആണ്"

അതി ശക്തമായ ഒരു ഇടി മുഴക്കം അവൻെറ തലക്കുള്ളിൽ കൂടി കടന്നു പോയി. അവളുടെ സ്ഥാനത്ത് ഇപ്പോൾ ഒരു യക്ഷി!

                                                      @@@@@@@@@@@@@@@@@@

കായൽ തീരത്തെ ആളൊഴിഞ്ഞ ബെഞ്ചിൽ കിരൺ ഒരു ഇടം കണ്ടെത്തി. കഴിഞ്ഞ കുറെ മണിക്കൂറുകൾക്കുള്ളിൽ എന്തൊക്കെ കാര്യങ്ങളാണ് ഒരു ഉരുൾ പൊട്ടൽ പോലെ തൻെറ ജീവിതത്തിലൂടെ കടന്നു പോയത്. ഭാഗ്യത്തിൻെറ കൊടുമുടി ഓടിക്കയറാൻ പോയ താൻ, ഭാഗ്യത്തിൻെറ തല നാരിഴക്കു രക്ഷപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു! താനായിട്ട് രക്ഷപ്പെട്ടതല്ല,  അവൾ തന്നെ രക്ഷപ്പെടുത്തിയതാണ്..

ഒന്നും വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.. അതിനേക്കാൾ, ഇതൊന്നും accept ചെയ്യാൻ പറ്റാത്തതു പോലെ. ഉന്നത നിലയിൽ എത്തിച്ചേരും എന്നു നമ്മൾ ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരാൾ, ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത രീതിയിൽ ജീവിതത്തിൽ നശിച്ചു പോയതു അറിയുമ്പോൾ തോന്നുന്ന ആ ഒരു അമ്പരപ്പ്.. അസ്വസ്ഥത..പ്രത്യേകിച്ചും ആ ആൾ മനസ്സിൽ ഒരുപാട് ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു വ്യക്തി കൂടി ആകുമ്പോൾ.

ആദ്യമായാണ് തൻെറ ജീവിതത്തിൽ ഇപ്രകാരം ഒരു സംഭവം.. ശിരസ്സു മുതൽ പാദം വരെ, കറുത്ത വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ചു നടക്കുന്ന ഒരു പ്രേത രൂപം പോലെ അവളെ ഇപ്പോൾ തോന്നുന്നു. പകയുടെ തീക്കനൽ ഉള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച്, തന്നെ സമീപിക്കുന്നവർക്കു, അവസാനം മരണത്തിൻെറ വിഷ ദ്രാവകം കുടിക്കാൻ കൊടുക്കുന്ന യക്ഷി.. 

പക്ഷേ മറു വശം ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, അവളെ എങ്ങനെ കുറ്റപ്പെടുത്തും. അവളായിട്ട് നാശത്തിൻെറ ഈ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്തതല്ലല്ലോ.. മറിച്ചു് അവളെ ഇങ്ങനെ ആക്കി തീർത്തതല്ലേ...

തങ്ങളോട് ചേർച്ചയുള്ള നല്ലൊരു കുടുംബത്തിലേക്കാണ് ഹിമയെ വിവാഹം ചെയ്‌തയച്ചത്. ഭർത്താവിന് വിദേശത്തു ജോലി. വർഷത്തിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ പ്രാവശ്യം അയാൾ നാട്ടിൽ വന്നു പോയി. ഇടയ്ക്കു ചിലപ്പോ അവൾ വിദേശത്തേക്കും പോയി വന്നു.

"അതു വരെ ആർക്കും കൊടുക്കാതെ കൂട്ടി വെച്ച സ്നേഹമെല്ലാം എൻെറ ചേട്ടനു ഞാൻ കൊടുത്തു. ചേട്ടനും എന്നെ പ്രാണനായിരുന്നു. ചേട്ടൻെറ വീട്ടുകാരും അങ്ങനെ തന്നെ.. നല്ല സ്നേഹമുള്ളവരായിരുന്നു.

അക്കരെയും ഇക്കരെയും ഇങ്ങനെ നിൽക്കാതെ കുറച്ചു വർഷങ്ങൾ കൂടി കഴിഞ്ഞ് നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി പോരാം എന്നൊക്കെയായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ പ്ലാൻ. 

ഒരിക്കൽ, ലീവിനു വന്ന ചേട്ടൻ, കൂട്ടുകാരോടൊത്തു കുറച്ചു ദിവസം ഒരു ടൂറിന് പോയി. അവർ ആണുങ്ങൾ മാത്രം. കൂടെ പോകാൻ പറ്റാത്തതിൽ എനിക്ക് നീരസം ഉണ്ടായിരുന്നു. മൂന്നു നാലു ദിവസം 

കൊഴിഞ്ഞു പോകുന്നതിൻെറ സങ്കടം ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ടാൾക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു. അല്ലേലും നിങ്ങൾ ആണുങ്ങൾക്ക് മാത്രം അവകാശം ചാർത്തിക്കിട്ടിയതിൽ ഒന്നാണല്ലോ കൂട്ടം ചേർന്നുള്ള ഈ  ഊരു ചുറ്റൽ. ഞങ്ങൾ പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് ഇതൊന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ. 

കറക്കം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞുള്ള മടക്ക യാത്രയിൽ, കൂട്ടത്തിൽ ചിലരുടെ നിർബന്ധ പ്രകാരം അവർ എല്ലാവരും ഒരു whorehouse (വേശ്യാലയം) സന്ദർശിച്ചു. സത്യത്തിൽ ചേട്ടന് അതിന് ഒട്ടും താല്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പിന്നെ കൂട്ടുകാരുടെ ഇടയിൽ ഒറ്റപ്പെടേണ്ട എന്നുള്ളത് കൊണ്ടും, ഉള്ളിലെ മദ്യത്തിൻെറ വീര്യം കൊണ്ടും കാലിടറി വീണു.

ആഘോഷങ്ങളും അവധിയും കഴിഞ്ഞ് ചേട്ടൻ തിരികെ വിദേശത്തേക്ക് പോയി. ഒന്നു രണ്ടു മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് തനിക്ക് മനസിലായത് - ചേട്ടൻ തനിക്കൊരു സമ്മാനം തന്നിട്ടാണ് പോയിരിക്കുന്നത്. താൻ ഗർഭിണിയാണ്! 

മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു.തീയതി അടുത്തു വരുന്നു.  ഹോസ്പിറ്റലിൽ ചെക്കപ്പ് ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ ഡോക്ടർമാർക്ക് ഒരു സംശയം. ചില ടെസ്റ്റുകൾ കൂടി നടത്തിയ ശേഷം ഹിമയെ റൂമിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു. 

"ഹിമ.. ഹിമക്കൊരു അസുഖം ഉണ്ടെന്ന് ഇപ്പോൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്"

"ഓ.. ഡോക്ടർ, എന്താ ചെയ്യേണ്ടേ. ട്രീറ്റ് ചെയ്‌താൽ മാറുന്നതല്ലേ"

"ഇല്ല ഹിമ. ഇതു ട്രീറ്റ് ചെയ്താൽ മാറില്ല. മാത്രമല്ല ഇതു ഹിമയുടെ കുഞ്ഞിനേയും ബാധിച്ചിട്ടുണ്ട്"

"ഓ, ജീവിത കാലം മുഴുവൻ മെഡിസിൻ കഴിക്കേണ്ടി വരുമോ. അത് എന്ത് അസുഖമാണ് ഡോക്ടർ"

"അത്.. മെഡിക്കൽ സയൻസിന് ഇതു വരെ അതിന് മരുന്ന് കണ്ടു പിടിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല..  ഹിമക്ക് HIV പോസിറ്റീവ് ആണ്"!

ഒരു ഇടി മിന്നൽ തലയിൽ നിന്നും കാൽ വരെ പാഞ്ഞു പോയി  "എയ്‌ഡ്‌സ്‌ (AIDS)"!

"പക്ഷേ.. എനിക്കെങ്ങനെ.. ഇത്.. ഇല്ല ഡോക്ടർ.. എനിക്കൊരിക്കലും ആ അസുഖം വരില്ല"

"കൂൾ ഹിമ... ഹിമയായിട്ട് അത് കൊണ്ടു വരില്ല എന്ന് ഞങ്ങൾക്കറിയാം. പക്ഷേ.. ഹിമയുടെ ഹസ്ബൻഡ് ആൾ എങ്ങനെയാ.. ഇനി ഹിമ അറിയാതെ.. അയാൾ വഴിയാണോ... "

"Nooo... ഇല്ല ഡോക്ടർ.. എൻ്റെ ചേട്ടൻ അത്തരത്തിൽ ഒരാളല്ല. എന്നെ വിട്ട് ചേട്ടൻ വേറൊരാളുടെ അടുത്ത് പോകില്ല.."

"ok.. ok.. എന്നാലും സാവകാശം അയാളോട് ഒന്ന് ചോദിച്ചു നോക്കൂ.."

അവൾ അപ്പോൾ തന്നെ ചേട്ടനെ ഫോണിൽ വിളിച്ചു...

"ചേട്ടാ.. ഡോക്ടർമാർ പറയുന്നു എനിക്കും മോൾക്കും എയ്‌ഡ്‌സ്‌ ഉണ്ടെന്ന്. അവർ സംശയം പറഞ്ഞു ചേട്ടൻ വഴിയെങ്ങാനുമാണോ ഇത് എനിക്ക് കിട്ടിയതെന്ന്. അല്ലെന്നു ഞാൻ തർക്കിച്ചു. പിന്നെങ്ങനെയാ ചേട്ടാ ഇതെനിക്കു വന്നേ"

പക്ഷേ അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ അതിനെ നിഷേധിക്കുന്ന വാക്കുകളോ, സ്വാന്ത്വന സ്വരമോ ഒന്നുമായിരുന്നില്ല മറുപടി. അങ്ങേത്തലയ്ക്കൽ കനത്ത നിശബ്ദത. 

ആ മൂകതയിൽ നിന്നും അവൾ ആ സത്യം വായിച്ചെടുത്തു. തൻെറ ചേട്ടനിൽ നിന്നുമാണ് തനിക്ക് ഈ അസുഖം കിട്ടിയത്. വലിയ വിസ്ഫോടനങ്ങൾ അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒന്നിനു പിറകേ ഒന്നായി പൊട്ടിത്തെറിച്ചു. നിരപരാധിയായ താൻ മരണത്തിനു കീഴടങ്ങാൻ പോകുന്നു. തൻെറ സ്വപ്‌നങ്ങൾ, ആഗ്രഹങ്ങൾ എല്ലാം ഇവിടം കൊണ്ട് അവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു. താൻ മാത്രമോ, ഒന്നുമറിയാത്ത എൻെറ കുഞ്ഞ്. അവൾ എന്തു പിഴച്ചു. ഞാൻ എന്ത് തെറ്റു ചെയ്‌തു. ഒരു നല്ല വീട്ടിൽ വളർന്നു വന്നവളാണ്‌ ഞാൻ. വിദ്യാഭ്യാസവും, ആരോഗ്യവും, സൗന്ദര്യവും, കഴിവുകളും പാകത്തിനുണ്ട്. എന്നിൽ നിന്നും കിട്ടാത്ത എന്തു കാര്യം തേടിയാണയാൾ മറ്റൊരു പെണ്ണിൻെറ അടുക്കലേക്ക് പോയത്. എൻെറ ശരീരവും മനസ്സും കൊള്ളയടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. എൻെറ മാത്രമല്ല എൻെറ വീട്ടുകാരുടെയും. അയാളോടുള്ള രോഷം അവളുടെ തലക്കുള്ളിൽ ഒരു തീക്കുണ്ഡം പോലെ എരിഞ്ഞു തുടങ്ങി. അയാളോടു മാത്രമല്ല കളവു കാണിക്കുന്ന ആണുങ്ങളോടെല്ലാം ആ പകയുടെ തീ ആളി പടർന്നു.

'കൊല്ലണം.. എനിക്കു കിട്ടിയ അതേ അസുഖം അവറ്റകൾക്കു തിരികെ കൊടുക്കണം..'

ഭർത്താവ് വിദേശത്ത് ആത്മഹത്യ ചെയ്തു എന്ന വാർത്ത അവളെ ഒട്ടും സങ്കടപ്പെടുത്തിയില്ല.

"കിരണിനറിയാമോ, എൻെറ മോൾ ഊട്ടിയിലെ സ്കൂളിൽ അല്ല പഠിക്കുന്നത്. ഒരു പാലിയേറ്റിവ് കെയർ യൂണിറ്റിലാ. പാവം. എത്ര നാൾ ആണോ ആയുസ്സ്. ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെയോ, വേദനയുടെയും വിട്ടു മാറാത്ത അസുഖങ്ങളുടെയും ചെറിയൊരായുസ്സ്".

"ഹിമയുടെ ആരോഗ്യത്തെ പറ്റി ഡോക്ടർ എന്തു പറയുന്നു"

"ഇമ്മ്യൂണിറ്റി മെയിൻറ്റെയിൻ ചെയ്യാനുള്ള മരുന്ന് കഴിക്കുന്നുണ്ട്.  കുറെ വർഷങ്ങൾ കൂടി വല്യ കുഴപ്പമില്ലാതെ പോകും. അതു കഴിഞ്ഞാൽ ചെറുതും വലുതുമായ അസുഖങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി വന്നു തുടങ്ങും. അങ്ങനെ ഞാൻ കടന്നു പോകും".

ഭയജനകമായ ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾ കേട്ടു തണുത്തു മരവിച്ചു പോയ കിരണിൻെറ നേരെ പകയുടെ കനൽചിരിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു "പക്ഷേ കടന്നു പോകുന്നതിനു മുൻപ് കുറേ ചതിയന്മാർക്ക് ഈ അസുഖം ഞാൻ പകർത്തും. കുറച്ചു പേർക്ക്  ഇതിനോടകം ഞാൻ കൊടുത്തു കഴിഞ്ഞു.."

ഇപ്പോഴാണ് കിരൺ ശരിക്കും സ്തബ്ദനായിപ്പോയത്! എന്തൊക്കെയാണീ കേൾക്കുന്നത്.  അവസാനം അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തിയ ആ കുറച്ചു പേരിൽ താനും ഉൾപ്പെട്ടു പോകുമായിരുന്നല്ലോ.. ദൈവമേ.. ബലം നഷ്ടപ്പെട്ട അവൻ താനിരുന്ന കസേരയുടെ കൈകളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു.

 കേട്ട വാക്കുകളുടെ ജാള്യത മറച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.. "ആർക്കൊക്കെ.. ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ.."

"കിരൺ, കാണാൻ ഭംഗിയുള്ള ഒരു പെണ്ണിനോട്  കൂട്ടു കൂടാൻ, അടുത്തും അകലെയും ചുറ്റുപാടുകളിലും എപ്പോഴും ആണുങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. കുറച്ചു മണിക്കൂറുകൾ ... അവൻെറ ജീവനു മേൽ മരണത്തിൻെറ വിത്തുകൾ വാരിയെറിഞ്ഞിട്ടു ഞാൻ പോരും. വീണ്ടും കാണാൻ  അവർ ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ ക്ഷണിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. പക്ഷേ അവരറിയുന്നില്ലല്ലോ ഇനി ഒരിക്കലും എനിക്ക് അവരെ കാണണ്ട കാര്യം ഇല്ലെന്ന്‌.. ഹ ഹ.."

                                                         @@@@@@@@@@@@@@@@@

ആ കായലോരത്ത് അങ്ങനെ ഇരിക്കുമ്പോൾ കിരൺ ഹിമക്ക് മെസ്സേജ് അയച്ചു: "എനിക്കിട്ട് ഹിമ എന്താ പണി തരാഞ്ഞത്. എന്നെ എന്തു കൊണ്ട് ഒഴിവാക്കി"

"അത്.. എന്തോ.. കിരണിനോട് അങ്ങനെ ഒരു ചതി ചെയ്യാൻ എനിക്ക് തോന്നിയില്ല. ഓർമ്മയിൽ സൂക്ഷിക്കുന്ന 

എൻെറ നല്ല കാലങ്ങളിലെ ഒരാൾ. അന്ന് മനസ്സിൽ  എന്നോട് തോന്നിയ ഒരു  മോഹം, ഇപ്പോൾ ഈ സാഹചര്യത്തിൽ പുറത്തു വന്നതാണെന്നേ ഞാൻ കരുതുന്നുള്ളൂ. നമ്മൾ പഴയകാല ഫ്രണ്ട്സ് അല്ലേ. 

എന്നെ സമീപിച്ചവരിൽ, മരണ ശിക്ഷ ഒഴിവാക്കി ഞാൻ വെറുതെ വിട്ട ഒരേ ഒരാൾ താൻ മാത്രമാ. കുറേ തെറ്റുകൾക്കിടയിൽ ചെയ്യാൻ തോന്നിയ ഒരു ശരി".

തണുത്ത വിരലുകൾ കൊണ്ട് ഒരു സ്മൈലി മാത്രം അവൻ തിരിച്ചയച്ചു.

"മാത്രമല്ല കിരൺ..  എനിക്കിത് ആരോടെങ്കിലും ഒന്ന് ഷെയർ ചെയ്യണ്ടേ. മനസ്സിൻെറ ഭാരം ഒന്ന് ഇറക്കി വെക്കണ്ടേ. വിശ്വാസമുള്ള ഒരാളോടല്ലേ ഇതൊക്കെ പറയാൻ പറ്റൂ. വിധിയായിട്ട് അതിന് എൻെറ മുന്നിൽ കൊണ്ടെത്തിച്ചതാകും നിന്നെ. എൻെറ ശ്വാസം നിലയ്ക്കുന്ന സമയം എനിക്കാശ്വാസിക്കാമല്ലോ, എല്ലാം അറിയുന്ന ഒരാളെ ബാക്കി വെച്ചിട്ടാണ് ഞാൻ കടന്നു പോകുന്നതെന്ന്.. 

താൻ പോയി ജീവിക്ക്.. അവർക്കു രണ്ടു പേർക്കും താൻ മാത്രമല്ലേ ഉള്ളൂ. ഒരു രണ്ടാം ജന്മം കിട്ടിയെന്നു വിചാരിച്ചാൽ മതി"

സന്ധ്യയായി. കായലിലെ കാറ്റിന് നേർമയേറിയ തണുപ്പ്. ഫ്ളാറ്റിലെ ജനാലയിൽ നിന്ന് ഹിമയും ആ കായലിലേക്ക് നോക്കി അങ്ങനെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

കിരണിൻെറ മൊബൈൽ ഫോൺ റിങ് ചെയ്‌തു. സിത്താരയാണ്. 

"ചേട്ടാ ഓഫീസിൽ നിന്നിറങ്ങിയോ.. വരാൻ താമസിക്കുമോ. മോൾ കാത്തിരിക്കുന്നു"

"ദേ ഞാൻ ഇറങ്ങുകയായി"

കിരൺ ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു.

കുളിക്കുമ്പോൾ ഒരു സുഖം. തണുത്ത വെള്ളം തൻെറ ജീവിതത്തെ കഴുകി തണുപ്പിച്ച് ഒഴുകി പോകുന്നു. 

ദോശ ചുടുകയായിരുന്ന സിത്താരയുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് അവളെ പിന്നിൽ കൂടി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

"ഉം.. എന്തു പറ്റി.. ഒരു സ്നേഹ പ്രകടനം" അത് ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ അൽപ്പം കൂടി ചേർന്ന് നിന്നു കൊടുത്തു.

"ഒരു അപകടത്തിൽ നിന്നും ഞാൻ ഇന്നു തല നാരിഴക്ക് ഞാൻ രക്ഷപ്പെട്ടു. വലിയൊരു ആക്‌സിഡൻ്റിൽ നിന്നും.."

"ഓ ആണോ.. ആരുടെ ഭാഗത്താരുന്നു തെറ്റ്. ചേട്ടൻെറ ഭാഗത്തോ അതോ മറ്റേ ആളിൻെറ ഭാഗത്തോ"

"ഉം.. രണ്ടു പേരുടെ ഭാഗത്തും തെറ്റുണ്ട്"

"ഓ ആണോ.. സാരമില്ല.. ഏതായാലും ഒന്നും പറ്റിയില്ലല്ലോ"

"ഹാ.. നിൻെറ പ്രാർത്ഥന കൊണ്ടാകും"

ആ ഒരു സന്ധ്യ തൻെറ ജീവിതത്തിൽ കുറെയേറെ മാറ്റങ്ങൾ കൊണ്ടു വന്ന പോലെ. മനസ്സിന് ഒരു ഇരുത്തം വന്നു. അനാവശ്യമായ തിടുക്കമോ, പരിഭവങ്ങളോ കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഒരു സ്വച്ഛത ജീവിതത്തിൽ കടന്നു വന്നിരിക്കുന്നു. 

സിത്താരയും ഇപ്പോൾ ഏറെ സന്താഷവതിയായി. ചേട്ടൻ തന്നെ ഇപ്പോൾ കൂടുതൽ care ചെയ്യുന്ന പോലെ. ഒരു ആക്‌സിഡൻ്റിന് ഇത്രയൊക്കെ മാറ്റങ്ങൾ കൊണ്ടു വരാൻ കഴിയുമോ. ഏതായാലും അതു നന്നായി!

ഹിമയോടുള്ള ഫോൺ വിളികളും മെസ്സേജിങ്ങും കിരൺ തീരെ കുറച്ചു. തങ്ങൾക്കിടയിലെ കനത്ത നിശബ്‌ദത മാറ്റാൻ ഒന്നു രണ്ടു പ്രാവശ്യം ഹിമ അവനെ വിളിച്ചു. ഒരു പ്രാവശ്യം അവളോടൊപ്പം ഹോസ്പിറ്റൽ ചെക്ക് അപ്പിന് കൂട്ട് പോയി. അന്ന് സന്ധ്യക്ക് അവൻ അവൾക്ക് മെസ്സേജ് ഇട്ടു.

"ഹിമ.. വിഷമം തോന്നല്ലേ.. ഇനി കഴിവതും നമ്മൾ തമ്മിൽ കാണുകയോ ഫോൺ വിളികളോ ഒന്നും വേണ്ട. വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ല.. എന്നെങ്കിലും ഒരു ദിവസം നിൻെറ ഫോൺ പൊടുന്നനെ നിശ്ചലമാകും.  അത് അറിയുമ്പോൾ എൻെറ മനസ്സിന് വല്ലാത്തൊരു നീറ്റലായിരിക്കും.. 

എവിടെയെങ്കിലും നീ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ വെറുതെ കരുതിക്കൊള്ളാം. ചില സത്യങ്ങൾ അറിയാതെ ഇരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. മറക്കില്ലൊരിക്കലും. ഒരു ഹിമ മഴയായ് എൻെറ മനസ്സിൽ എന്നും നീ ഉണ്ടാകും.".

ആ മറുപടി കണ്ടപ്പോൾ ഹിമക്ക് നീരസം തോന്നിയില്ല. ആത്മാർത്ഥതയുള്ള ആ മനസ്സിൻെറ നല്ല വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ  മനസ്സിൽ സന്തോഷം തോന്നി. അവനെ വെറുതെ വിട്ടത് എത്ര നന്നായി. സ്വസ്ഥതയോടെ തനിക്കീ ലോകത്തു നിന്നും എന്നെങ്കിലും കടന്നു പോകാം. എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും താൻ നന്നായിരിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന  മനസ്സ് ഉള്ള .. തന്നെ മനസ്സിലാക്കുന്ന ഒരാളെ ബാക്കി വെച്ചിട്ടാണല്ലോ താൻ കടന്നു പോകുന്നത്. ആ രാത്രിയുടെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് അവളുടെ കണ്ണുകൾ പതിയെ അടഞ്ഞു.