പിറവി 

ചുറ്റും ശൂന്യത മാത്രം. എങ്ങനെയാണു ഞാൻ ഉണ്ടായത്?. പെട്ടെന്നൊരു രൂപം ഉണ്ടാവുകയായിരുന്നു. എനിക്ക് എന്നെ കാണാനാവുന്നില്ല. എന്നെ അനുഭവിക്കാൻ സാധിക്കുന്നില്ല. ഞാൻ ഉണ്ടായിരിക്കുന്നു. അത്ര മാത്രം. ഞാൻ എങ്ങനെയായിരിക്കും? ഇനി  എന്താണ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നത്? ഒന്നുമറിയില്ല. ആയാസമില്ലാതെ, ഭാരമില്ലാതെ, നിശബ്ദമായ ശൂന്യതയിൽ നിൽക്കുകയാണ്. ചുറ്റുമുള്ളത്  എന്താണെന്നു  പോലും വ്യക്തമല്ല. എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ സാധിക്കുമോ? എന്നെ പോലെ വേറെയും ആൾക്കാരുണ്ടോ? ഈ ശൂന്യതയിൽ  ഞാൻ തനിച്ചാണോ?

ചിന്തകൾ പല വഴിക്ക് ചിതറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോൾ  ചെറിയൊരു  മൂളൽ  കേൾക്കാം . വിദൂരതയിൽ എവിടെയോ  ആരംഭിച്ചു പതിയെ അടുത്തടുത്ത് വരുന്നു. ഇനിയെന്താണ്  സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നത്? ഭയാനകമായ  ഈ ലോകത്തു നിന്നു എന്നെ മോചിപ്പിക്കാനുള്ള  എൻ്റെ രക്ഷകനായിരിക്കുമോ ആ  വരുന്നത്? ഭയത്തോടു  കൂടിയ പ്രതീക്ഷയിൽ ഞാൻ ചെവി കൂർത്തു നിന്നു. മൂളൽ പതിയെ ഇരമ്പമായി. പിന്നെയതൊരു  കൊടുങ്കാറ്റായി മാറി. ഞാനിപ്പോൾ അതിശക്തമായി കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ആരാണെന്നെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത്? എന്താണ്  സംഭവിക്കുന്നത്? കറങ്ങുന്നതിനിടയിൽ പല രൂപങ്ങൾ ചുറ്റിലുമുള്ളത് പോലെ  തോന്നി. അതിൽ ചിലത് എന്നെ കൊത്തി വലിക്കുന്നുണ്ടോ? അതോ എൻ്റെ  തോന്നലാണോ? അല്ല, തോന്നലല്ല. യാഥാർഥ്യമാണ്. എൻ്റെ രൂപം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. എൻ്റെ ശരീരത്തിൻ്റെ ചില  ഭാഗങ്ങൾ  കൊഴിഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു. പുതിയ പലതും ചേർക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ചെറിയൊരു വേദന പോലും ഞാനറിഞ്ഞില്ല. നിർവികാരത  മാത്രം. കറക്കത്തിൻ്റെ ശക്തി  കുറഞ്ഞു വരുന്നു. ചുറ്റിലുമുള്ള രൂപങ്ങൾ മാഞ്ഞു പോകുന്നു.വീണ്ടും ഞാൻ പഴയ ശൂന്യതയിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകുകയാണോ? ചലനത്തിൻ്റെയും നിശ്ചലനത്തിൻ്റെയും ഇടയിലെവിടെയോ ചുറ്റിലും  പുതിയ രൂപങ്ങൾ തെളിഞ്ഞു വരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. പഴയതിലും ഗാംഭീര്യമുള്ള രൂപങ്ങൾ. എനിക്കിപ്പോൾ  കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ട്. പരിസരം കൂടുതൽ വ്യക്തമായി കാണാനാവുന്നുണ്ട്.

പതിയെ ഞാൻ ശക്തമായ കറക്കത്തിലേക്ക് എടുത്തെറിയപ്പെട്ടു. ചുറ്റിലുമുള്ള രൂപങ്ങളെന്നെ പിച്ചി ചീന്താൻ തുടങ്ങി. നിർവികാരനായി, നിസ്സഹായനായി ഞാൻ നോക്കി നിന്നു. അവരെൻ്റെ രൂപം മാറ്റുകയാണ്. എൻ്റെ  രൂപം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഒരു ആരംഭത്തിൽ നിന്ന് അവസാനത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയിലാണോ ഞാൻ?

ഇപ്പോൾ ഞാൻ പാടെ മാറിയിരിക്കുന്നു. പഴയ സ്വതന്ത്രമായ രൂപത്തിൽ നിന്ന്, അയവില്ലാത്ത രൂപത്തിലേക്ക് .
ഇപ്പോഴും ഞാൻ കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ചുറ്റിലുമുള്ള ഭീകര രൂപങ്ങളോട് എൻ്റെ ശരീര ഭാഗങ്ങൾ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ഞാൻ ഞെട്ടലോടെ കണ്ടു. അവർ തമ്മിൽ കൊടുക്കൽ വാങ്ങലുകൾ നടക്കുന്നു. പുതിയ രൂപങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുന്നു. എൻ്റെ ശരീര ഭാഗങ്ങൾ ഓരോന്നായി രൂപാന്തരപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കൂടുതൽ കൂടുതൽ കഠിനമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. എൻ്റെ പരിസരം കുടുസ്സായി വരുന്നു. എപ്പഴോ കറക്കം അവസാനിച്ചു ഞാൻ നിശ്ചലമായി. ആരംഭത്തിൽ ഞാൻ ഭാരമേതുമില്ലാതെ സ്വാതന്ത്രമായിരുന്നെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ ഞാൻ വരിഞ്ഞു മുറുക്കപ്പെട്ട നിലയിൽ ഏതോ ഒരു അതിരിൽ നിൽക്കുകയാണ്. ഞാൻ ഒറ്റക്കല്ല, എനിക്ക് മുമ്പിലും പിന്നിലുമായി ഒരുപാടു പേരുണ്ട്. എനിക്കവരോട് സംസാരിക്കണമെന്നുണ്ട്. പക്ഷെ സാധിക്കുന്നില്ല. സംവേദനത്തിൻ്റെ എല്ലാ സാധ്യതകളും കൊട്ടി അടക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നിശ്ചലമായി വീർപ്പുമുട്ടലോടെ നിസ്സഹായനാണ് ഞാൻ. ഇതാണോ എൻ്റെ അവസാനം?

ദൂരെയെവിടെയോ പ്രതീക്ഷയുടെ കിരണങ്ങൾ മിന്നിമറയുന്നു. പതിയെ ഞങ്ങളോരോരുത്തരായി ആ ഭാഗത്തേക്ക് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഞാനിപ്പോൾ വരിയിലാണ്. ആരംഭത്തിൽ നിന്നും പിറവിയിലേക്കുള്ള വരിയിൽ. വരിയുടെ അറ്റത്തു ഏതോ ഒരു അദൃശ്യ ശക്തി ഓരോരുത്തർക്കായി ജീവൻ നൽകുകയാണ്. എനിക്ക് ആകാംക്ഷയായി. ഞാൻ സ്വാതന്ത്രമാകാൻ പോകുന്നു. എന്നെ ശ്രിഷ്ടിച്ചവരെ കാണാൻ പോകുന്നു. എൻ്റെ പിറവി അടുത്തിരിക്കുന്നു.

അങ്ങനെ എൻ്റെ ഊഴമെത്തി. മാലാഖമാരെന്നെ ആനയിച്ചു. അവരെന്നെ തൊട്ടതോടെ പരിസരം പ്രകാശം മാത്രമായി. ചുറ്റിലും ആയിരം മാലാഖമാർ  നൃത്തമാടി. ജീവൻ്റെ സംഗീതം അലയടിച്ചുയർന്നു. സുന്ദരമായൊരു രൂപത്തിലേക്ക് ഞാൻ പിറവിയെടുക്കുകയാണ്. ഇത് വരെ ഞാൻ അനുഭവിച്ച ഭയാനകതയിൽ നിന്നുള്ള മോചനം.  പതിയെ പ്രകാശത്തിൻ്റെ ശക്തി കുറഞ്ഞു വന്നു. സംഗീതം അലിഞ്ഞു ഇല്ലാതായി. മാലാഖമാർ  അകലേക്ക് മറഞ്ഞു. ഞാൻ പിറന്നിരിക്കുന്നു. എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കണ്ണുകളിൽ ഞാനെൻ്റെ പ്രതിബിംബം കണ്ടു.
"ഹലോ വേൾഡ്".